Στα πλαίσια της day surgery ένα σύνηθες χειρουργικό πρόβλημα είναι η οξεία σκωλικοειδίτιδα. Η γνωστη φράση “άλγος στο δεξί λαγόνιο βόθρο” αμέσως αναδεικνύει τί πρέπει να περιμένει ο κλινικός ιατρός. Στην περίπτωση αυτή η μέθοδος εκλογής είναι η λαπαροσκοπική σκωλικοειδεκτομή. Υπάρχουν αρκετά πλεονεκτήματα της μεθόδου, τα οποία δεν είναι μόνο αυτά της λαπαροσκόπησης σε σχέση με την ανοιχτή τεχνική, αλλά και επιπλέον πλεονεκτήματα ώστε να προβεί ο  χειρουργός σε αυτή την επέμβαση. 

Με την είσοδο στην κοιλία (περιτοναική κοιλότητα) μπορούμε να έχουμε μία ολοκληρομένη  θέαση του εσωτερικού της και  των οργάνων της. Ελέγχουμε ήπαρ, σπλήνα, στόμαχο, παχύ έντερο , ένα μέρος του λεπτού εντέρου και σε γυναίκες τα έσω γεννητικά όργανα. Στη συνέχεια αναζητούμε τη φλεγμαίνουσα σκωλικοειδή απόφυση. Ο ασθενής πρέπει να γνωρίζει ότι το συγκεκριμένο όργανο δεν έχει σταθερή τοποθέτηση στην περιτοναική κοιλότητα. Η εντόπισή του πολλές φορές είναι πρόκληση γιατί ως όργανο η ανατομική του θέση ποικίλει. Όταν συμβούν τα προηγούμενα, τότε προχωράμε στη διενέργεια της σκωλικοειδεκτομής. Ακόμα κι αν η σκωλικοειδής απόφυση φλεγμαίνει και χρειάζεται εργώδης αποκόλλησή της από παρακείμενους ιστούς, όπως έλικες λεπτού εντέρου ή πλάγιο κοιλικό τοίχωμα, με τα λαπαροσκοπικά εργαλεία η αποκόλληση αυτή είναι ταχύτερα πραγματοποιήσιμη. 

Αντιθέτως στην ανοιχτή προσπελαση κάνουμε την τομή Mc Burney, μία μικρή τομή ακριβώς πάνω από την συνήθη τοποθέτηση της σκωλικοειδούς απόφυσης. Είναι φανερό ότι τα προηγουμένως αναφερθέντα πλεονεκτήματα σταματούν να υφίστανται λόγω της πολύ περιορισμένης θέασης που παρέχει στο χειρουργό η τομή αυτή. Άλλο ένα στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η δυσχέρεια στους δια χειρός χειρισμούς δια μέσου της μικρής τομής Mc Burney,  σε περίπτωση που η επέμβαση αποδειχθεί πιο εργώδης.

Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι η λαπαροσκοπική προσέγγιση είναι προτιμητέα και ταχύτερη στην επαναφορά του/της ασθενούς στην καθημερινή δραστηριότητα.